Dit is waarschijnlijk de laatste keer dat ik op internet kan gaan voor ik volgende week vrijdag het vliegtuig neem samen met Wannes en Sander. DUS IK BEN de 28ste terug in Belgique, dus dan ben ik ook terug bereikbaar op mijn gsm nummer.
HHOOOOW ik ga het hier missen , dat weet ik nu al. Ik mis België natuurlijk ook maar ik weet dat ik deze plaats en mensen misschien nooit meer ga terug zien ... :-( . Ik vindt het zo spijtig en ik bedank iedereen dat mij gesteund en geholpen heeft voor mijn vertrek waar te maken. Ik zal deze ervaring nooit van mijn leven vergeten.
De mensen die twijfelen om ook een buitenlandse stage te doen, ik geef je 1 raad , gewoon doen !!! 3 maanden gaan vlugger dan je denkt, en zo een ervaring ga je misschien nooit meer meemaken in je leven.
Bisous xxx
zaterdag 21 mei 2011
dinsdag 17 mei 2011
Nog weetjes van Kameroen
*het nachtleven is er super J er wordt goed gedanst à en er wordt doorgegaan tot de vroege uurtjes en daarna wordt er bouillon gegeten. Trop bien !!:)
*in een privé school werken is niet altijd aangeraden want je krijgt niet altijd je salaris op tijd, bij mij in school hebben ze echt tot staking moeten treden voor hun salaris te krijgen.
*de scholen krijgen medicatie van de overheid tegen zware ziektes en die worden dan uitgedeeld door de leerkrachten aan de kinderen.
*de choleraepidemie en de malaria doen deze tijd, zwaar de ronde, ik heb wel elke dag een kind dat overgeeft in de klas of ziek ligt op zijn bank. Het is wel erg om dit te zien. Ik heb 5 kinderen thuis en 4 van de 5 zijn in de kliniek beland. Het was wel nog redelijk erg om te zien omdat het al in een verdere stadia was , maar ze zijn nu allemaal terug genezen van de malaria ziekte.
*ik zat eens alleen in de auto te wachten op Irénee en plots rijdt er een brommer tegen de spiegel van de auto, en de chauffeur van de brommer zei oei sorry en reed gewoon door… en ik ooooh en vertelde dit aan irenéé en hij zette gewoon zijn spiegel recht en ging terug in de auto zitten. Het zit dus zo, een bluts meer of minder maakt niet uit, en ook zijn hier geen verzekeringspapieren zoals bij ons.
*ze hebben hier ook een soort van festivalà les jeux des universite, het was echt zalig om te zien, ze hadden er zelf suikerspinnen :o en popcorn.
* ik heb in Yaounde een soort van durum gegeten. Kameroen begint me meer en meer te verbazen :p
*Het regenseizoen is gekomen J , het grappige is als het ’s morgens regent vlak voor school, dan heeft het geen zin om te vertrekken want je zal er geen leerlingen vinden omdat iedereen pas buiten komt nadat de regen gedaan is.
* een schema maken om les te geven is hier wel moeilijk omdat het er altijd wel iets veranderd. Op een dag moest ik les geven in CP (= 2 de leerjaar). De directeur komt de klas binnen en zegt: ja kinderen ga maar allemaal naar huis. Hij had een extra klas nodig zodat de kinderen van CM2 (het 6de leerjaar) hun examens konden afleggen omdat als ze allemaal in 1 klas zitten er steeds wordt afgekeken van elkaar.
*Ik heb ook al een tijdje niets meer op internet kunnen zetten maar dit komt door omstandigheden omdat meestal elektriciteit uitgevallen is ofwel omdat ik zelf geen tijd heb. Ik heb tijdens die 3 maand mijn bezigheden wel gevonden. J Ik ben nu de klassen aan het opfleuren door met verf overal het alfabet en tekeningen op de muren te schilderen.
*in een privé school werken is niet altijd aangeraden want je krijgt niet altijd je salaris op tijd, bij mij in school hebben ze echt tot staking moeten treden voor hun salaris te krijgen.
*de scholen krijgen medicatie van de overheid tegen zware ziektes en die worden dan uitgedeeld door de leerkrachten aan de kinderen.
*de choleraepidemie en de malaria doen deze tijd, zwaar de ronde, ik heb wel elke dag een kind dat overgeeft in de klas of ziek ligt op zijn bank. Het is wel erg om dit te zien. Ik heb 5 kinderen thuis en 4 van de 5 zijn in de kliniek beland. Het was wel nog redelijk erg om te zien omdat het al in een verdere stadia was , maar ze zijn nu allemaal terug genezen van de malaria ziekte.
*ik zat eens alleen in de auto te wachten op Irénee en plots rijdt er een brommer tegen de spiegel van de auto, en de chauffeur van de brommer zei oei sorry en reed gewoon door… en ik ooooh en vertelde dit aan irenéé en hij zette gewoon zijn spiegel recht en ging terug in de auto zitten. Het zit dus zo, een bluts meer of minder maakt niet uit, en ook zijn hier geen verzekeringspapieren zoals bij ons.
*ze hebben hier ook een soort van festivalà les jeux des universite, het was echt zalig om te zien, ze hadden er zelf suikerspinnen :o en popcorn.
* ik heb in Yaounde een soort van durum gegeten. Kameroen begint me meer en meer te verbazen :p
*Het regenseizoen is gekomen J , het grappige is als het ’s morgens regent vlak voor school, dan heeft het geen zin om te vertrekken want je zal er geen leerlingen vinden omdat iedereen pas buiten komt nadat de regen gedaan is.
* een schema maken om les te geven is hier wel moeilijk omdat het er altijd wel iets veranderd. Op een dag moest ik les geven in CP (= 2 de leerjaar). De directeur komt de klas binnen en zegt: ja kinderen ga maar allemaal naar huis. Hij had een extra klas nodig zodat de kinderen van CM2 (het 6de leerjaar) hun examens konden afleggen omdat als ze allemaal in 1 klas zitten er steeds wordt afgekeken van elkaar.
*Ik heb ook al een tijdje niets meer op internet kunnen zetten maar dit komt door omstandigheden omdat meestal elektriciteit uitgevallen is ofwel omdat ik zelf geen tijd heb. Ik heb tijdens die 3 maand mijn bezigheden wel gevonden. J Ik ben nu de klassen aan het opfleuren door met verf overal het alfabet en tekeningen op de muren te schilderen.
zaterdag 23 april 2011
18 april: Les geven
Deze week is het gelukt om met de leerlingen muziek te spelen met stokjes. (wel niet zoals in België) maar het was toch al een goed begin. Ik heb deze week wel redelijk zwaar gehad, maar dat is ook niet moeilijk te begrijpen als je steeds rond de 100 leerlingen stil moet krijgen. Voor mij is dit wel moeilijk omdat ik niet sla en de kinderen weten dit ook, dus dit is dan ook een extra moeilijkheid.
Deze week had ik ook een leerling die een epilepsie aanval had gekregen. Dit was wel even schrikken, maar zijn medeleerlingen waren dit al gewoon. Toen ik een andere leerkracht ben gaan halen, zei die oooh c’est normal , continue avec les cours… dat was wel even bizar, om gewoon zomaar door te gaan met de les en hem te laten liggen tot hij wakker werd.
Deze week is ook de souperfié gekomen in de school. Hij is een zeer belangrijk persoon en lost de problemen op die er zijn in een gemeente. Iedereen heeft dan ook veel respect voor deze persoon.
Deze week had ik ook een leerling die een epilepsie aanval had gekregen. Dit was wel even schrikken, maar zijn medeleerlingen waren dit al gewoon. Toen ik een andere leerkracht ben gaan halen, zei die oooh c’est normal , continue avec les cours… dat was wel even bizar, om gewoon zomaar door te gaan met de les en hem te laten liggen tot hij wakker werd.
Deze week is ook de souperfié gekomen in de school. Hij is een zeer belangrijk persoon en lost de problemen op die er zijn in een gemeente. Iedereen heeft dan ook veel respect voor deze persoon.
Mariage(16 april)
De vriendin van Marthe trouwt. Als je een vriendin van de bruid bent dan moet je eigenlijk zorgen voor de bereiding van het eten voor alle mensen. (en dat zijn echt VEEL mensen , want een familie in Kameroen is hier echt groot + het is dan ook nog eens voor de vrienden) M.a.w. Ik heb de hele dag groenten moeten snijden. En ’s avonds om 23 uur kwamen de bruid en bruidegom eindelijk aan. En konden de mensen eten. Het was wel eens leuk om dit mee te maken. Er is veel ambiance en er wordt ook veel gezongen en gedanst.
En toen we gingen slapen rond 3 uur, zei Marthe : je mag morgen eens tot 10 uur slapen WOOOOOWWW , dat moet je mij geen 2 keer zeggen, haha. Mijn antwoord was daarop : C’est comme à Belgique .
En toen we gingen slapen rond 3 uur, zei Marthe : je mag morgen eens tot 10 uur slapen WOOOOOWWW , dat moet je mij geen 2 keer zeggen, haha. Mijn antwoord was daarop : C’est comme à Belgique .
11 april- 15 april
• Deze week waren er 3 leerkrachten van de 6 ziek…. (toevallig allemaal op hetzelfde moment). Wanneer hier een leerkracht ziek is, blijven de lln. Gewoon alleen in de klas zitten en soms krijgen ze opdracht maar voor de meeste tijd doen ze eigenlijk niets dan zitten.
• Mijn programma voor de komende weken = wiskunde geven van het 1ste tot 4de leerjaar. Sport geven in elke klas, wel maar 30 minuten maar het is toch al een hele prestatie want normaal hebben ze geen sport in de week. Waarom doen de leerkrachten dit niet? Omdat de kinderen geen kledij hebben zeggen ze. (maar dit vindt ik maar een stomme reden om geen sport te geven, want dan zouden ze helemaal geen les meer moeten geven want sommige kinderen hebben ook geen schriftje of potlood en kunnen dus niets opschrijven.)
En ten derde ga ik ook Engels geven in elke klas.
Normaal zou ik nu maandag beginnen met het programma maar tevergeefs zal dit niet lukken want ik zal waarschijnlijk maandag nog een leerkracht moeten vervangen.
In Kameroen veranderd er zeer veel, dus veel voorbereiden zit er niet altijd in.
• Onwaarschijnlijk maar waar: Er zitten al kindjes van 3 jaar in het 1ste leerjaar. (maar ze doen daar eigenlijk niets, want ze zijn echt veel te klein)
Er zitten in het 6 de leerjaar kinderen met een leeftijd van 18 jaar. Maar in Kameroen mag je ook normaal maar 2 keer blijven zitten, hoe in godsnaam kan er dan iemand van 18 jaar nog in de lagere school zitten? ? Wel heel simpel, ze vervalsen eigenlijk gewoon je leeftijd. (héhé was wel even lachen toen ik dit hoorde)
• Straffen en belonen? In mijn school slaan ze eigenlijk wel redelijk veel, ik heb het dan eigenlijk meer over de directeur die les geeft in het 6 de leerjaar. Het is eigenlijk wel erg om te zien, maar hier vindt iedereen het een gewoonte. Ze lachen er zelfs mee. Maar wat ik eigenlijk het ergste vindt is dat de directeur soms (meestal eigenlijk) iemand slaat als een kind een fout antwoord geeft.
Maar ze slaan eigenlijk uit teken van onmacht, omdat ze geen andere oplossing zien om orde te krijgen in de klas. (maar soms is dit wel begrijpelijk want als je als enige 100 leerlingen onder controle moet krijgen, het is wel een grote opgave)
Hoe doe ik het? Ik heb een manier gevonden om de leerlingen te motiveren= door beloningen. Elke keer als de leerlingen goed doorwerken en goed meewerken, gaan we naar buiten en spelen we een spel (voor 10 minuten). En het werkt soms echt wel, soms helemaal niet, het hangt van dag tot dag af. Als het werkt dan moedigen ze elkaar aan om snel en correct te werken zodat ze kunnen spelen. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen: kinderen die letterlijk slapen, maar die laat ik dan gewoon in de klas en die spelen niet mee.
Ik heb de kinderen het spel Blub Blub geleerd, dit was wel een hele opgave want ze zijn het niet gewoon om bijvoorbeeld een mooie kring te maken en dan nog eens te blijven zitten. Of gewoonweg 2 rijen maken is ook al zeer moeilijk. Maar ik ben fier op mezelf want gisteren is het eindelijk eens goed gelukt.
Dit is eigenlijk ook een doel van mij geworden dat de leerkrachten de leerlingen ook meer belonen en niet alleen straffen.
• Mijn programma voor de komende weken = wiskunde geven van het 1ste tot 4de leerjaar. Sport geven in elke klas, wel maar 30 minuten maar het is toch al een hele prestatie want normaal hebben ze geen sport in de week. Waarom doen de leerkrachten dit niet? Omdat de kinderen geen kledij hebben zeggen ze. (maar dit vindt ik maar een stomme reden om geen sport te geven, want dan zouden ze helemaal geen les meer moeten geven want sommige kinderen hebben ook geen schriftje of potlood en kunnen dus niets opschrijven.)
En ten derde ga ik ook Engels geven in elke klas.
Normaal zou ik nu maandag beginnen met het programma maar tevergeefs zal dit niet lukken want ik zal waarschijnlijk maandag nog een leerkracht moeten vervangen.
In Kameroen veranderd er zeer veel, dus veel voorbereiden zit er niet altijd in.
• Onwaarschijnlijk maar waar: Er zitten al kindjes van 3 jaar in het 1ste leerjaar. (maar ze doen daar eigenlijk niets, want ze zijn echt veel te klein)
Er zitten in het 6 de leerjaar kinderen met een leeftijd van 18 jaar. Maar in Kameroen mag je ook normaal maar 2 keer blijven zitten, hoe in godsnaam kan er dan iemand van 18 jaar nog in de lagere school zitten? ? Wel heel simpel, ze vervalsen eigenlijk gewoon je leeftijd. (héhé was wel even lachen toen ik dit hoorde)
• Straffen en belonen? In mijn school slaan ze eigenlijk wel redelijk veel, ik heb het dan eigenlijk meer over de directeur die les geeft in het 6 de leerjaar. Het is eigenlijk wel erg om te zien, maar hier vindt iedereen het een gewoonte. Ze lachen er zelfs mee. Maar wat ik eigenlijk het ergste vindt is dat de directeur soms (meestal eigenlijk) iemand slaat als een kind een fout antwoord geeft.
Maar ze slaan eigenlijk uit teken van onmacht, omdat ze geen andere oplossing zien om orde te krijgen in de klas. (maar soms is dit wel begrijpelijk want als je als enige 100 leerlingen onder controle moet krijgen, het is wel een grote opgave)
Hoe doe ik het? Ik heb een manier gevonden om de leerlingen te motiveren= door beloningen. Elke keer als de leerlingen goed doorwerken en goed meewerken, gaan we naar buiten en spelen we een spel (voor 10 minuten). En het werkt soms echt wel, soms helemaal niet, het hangt van dag tot dag af. Als het werkt dan moedigen ze elkaar aan om snel en correct te werken zodat ze kunnen spelen. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen: kinderen die letterlijk slapen, maar die laat ik dan gewoon in de klas en die spelen niet mee.
Ik heb de kinderen het spel Blub Blub geleerd, dit was wel een hele opgave want ze zijn het niet gewoon om bijvoorbeeld een mooie kring te maken en dan nog eens te blijven zitten. Of gewoonweg 2 rijen maken is ook al zeer moeilijk. Maar ik ben fier op mezelf want gisteren is het eindelijk eens goed gelukt.
Dit is eigenlijk ook een doel van mij geworden dat de leerkrachten de leerlingen ook meer belonen en niet alleen straffen.
Met de trein Reizen in Kameroen
Het is echt hel, als je met de trein reist. Allé het hangt er vanaf in welke klasse je zit en naar waar je wilt reizen. Maar ik en Wannes waren steeds te laat voor in 1ste klasse te zitten dus dan moesten we steeds in 2 de klasse zitten. Het grappige is dat je zelfs halve plaatsen kan kopen, maar je hebt wel pech als dat juist de stoel naast jou is want m.a.w. dan heb jij ook een halve plaats. (zoals Sander)
Het is echt nog erger dan een vliegtuig. De mensen zitten echt op elkaar en dat voor ongeveer 16 uur (van Yaoundé naar Ngaoundere), het hangt er vanaf hoeveel retard je trein heeft. De heenreis hadden we 4 uur vertraging en de terugreis maar 2 uur. Maar je hebt mensen die er veel langer over doen… je moet echt geluk hebben.
Als je in Kameroen wilt reizen doe je er toch altijd wel een tijdje over om van de ene plaats naar de andere plaats te geraken. Maar het positieve is dat de mensen heel sociaal, vriendelijk en open zijn. Dus je verveelt je nooit.
Het is echt nog erger dan een vliegtuig. De mensen zitten echt op elkaar en dat voor ongeveer 16 uur (van Yaoundé naar Ngaoundere), het hangt er vanaf hoeveel retard je trein heeft. De heenreis hadden we 4 uur vertraging en de terugreis maar 2 uur. Maar je hebt mensen die er veel langer over doen… je moet echt geluk hebben.
Als je in Kameroen wilt reizen doe je er toch altijd wel een tijdje over om van de ene plaats naar de andere plaats te geraken. Maar het positieve is dat de mensen heel sociaal, vriendelijk en open zijn. Dus je verveelt je nooit.
Ziek zijn in Kameroen
• Een thermometer moet je steeds bij de hand hebben.
Chance dat ik steeds mijn thermometer mee heb. Er hebben er al een paar van gebruik gemaakt.
Als er iemand ziek valt in Kameroen dan is het altijd hopen dat het niet te erg is want er sterven echt zeer veel mensen hier. Net voor ik vertrok naar Yaounde is de zus van Irene ook gestorven. Ik was er toch wel even van aangedaan omdat de kinderen vaak bij ons kwamen logeren in de weekends zodat ze bij hun mama konden zijn die in de kliniek lag. Nu zijn de kinderen verhuisd naar Foumban en verblijven bij een andere familie omdat hun papa ook al is gestorven. Er sterft echt wel elke week iemand van de familie of vrienden.
Chance dat ik steeds mijn thermometer mee heb. Er hebben er al een paar van gebruik gemaakt.
Als er iemand ziek valt in Kameroen dan is het altijd hopen dat het niet te erg is want er sterven echt zeer veel mensen hier. Net voor ik vertrok naar Yaounde is de zus van Irene ook gestorven. Ik was er toch wel even van aangedaan omdat de kinderen vaak bij ons kwamen logeren in de weekends zodat ze bij hun mama konden zijn die in de kliniek lag. Nu zijn de kinderen verhuisd naar Foumban en verblijven bij een andere familie omdat hun papa ook al is gestorven. Er sterft echt wel elke week iemand van de familie of vrienden.
Abonneren op:
Posts (Atom)