Deze week is het gelukt om met de leerlingen muziek te spelen met stokjes. (wel niet zoals in België) maar het was toch al een goed begin. Ik heb deze week wel redelijk zwaar gehad, maar dat is ook niet moeilijk te begrijpen als je steeds rond de 100 leerlingen stil moet krijgen. Voor mij is dit wel moeilijk omdat ik niet sla en de kinderen weten dit ook, dus dit is dan ook een extra moeilijkheid.
Deze week had ik ook een leerling die een epilepsie aanval had gekregen. Dit was wel even schrikken, maar zijn medeleerlingen waren dit al gewoon. Toen ik een andere leerkracht ben gaan halen, zei die oooh c’est normal , continue avec les cours… dat was wel even bizar, om gewoon zomaar door te gaan met de les en hem te laten liggen tot hij wakker werd.
Deze week is ook de souperfié gekomen in de school. Hij is een zeer belangrijk persoon en lost de problemen op die er zijn in een gemeente. Iedereen heeft dan ook veel respect voor deze persoon.
zaterdag 23 april 2011
Mariage(16 april)
De vriendin van Marthe trouwt. Als je een vriendin van de bruid bent dan moet je eigenlijk zorgen voor de bereiding van het eten voor alle mensen. (en dat zijn echt VEEL mensen , want een familie in Kameroen is hier echt groot + het is dan ook nog eens voor de vrienden) M.a.w. Ik heb de hele dag groenten moeten snijden. En ’s avonds om 23 uur kwamen de bruid en bruidegom eindelijk aan. En konden de mensen eten. Het was wel eens leuk om dit mee te maken. Er is veel ambiance en er wordt ook veel gezongen en gedanst.
En toen we gingen slapen rond 3 uur, zei Marthe : je mag morgen eens tot 10 uur slapen WOOOOOWWW , dat moet je mij geen 2 keer zeggen, haha. Mijn antwoord was daarop : C’est comme à Belgique .
En toen we gingen slapen rond 3 uur, zei Marthe : je mag morgen eens tot 10 uur slapen WOOOOOWWW , dat moet je mij geen 2 keer zeggen, haha. Mijn antwoord was daarop : C’est comme à Belgique .
11 april- 15 april
• Deze week waren er 3 leerkrachten van de 6 ziek…. (toevallig allemaal op hetzelfde moment). Wanneer hier een leerkracht ziek is, blijven de lln. Gewoon alleen in de klas zitten en soms krijgen ze opdracht maar voor de meeste tijd doen ze eigenlijk niets dan zitten.
• Mijn programma voor de komende weken = wiskunde geven van het 1ste tot 4de leerjaar. Sport geven in elke klas, wel maar 30 minuten maar het is toch al een hele prestatie want normaal hebben ze geen sport in de week. Waarom doen de leerkrachten dit niet? Omdat de kinderen geen kledij hebben zeggen ze. (maar dit vindt ik maar een stomme reden om geen sport te geven, want dan zouden ze helemaal geen les meer moeten geven want sommige kinderen hebben ook geen schriftje of potlood en kunnen dus niets opschrijven.)
En ten derde ga ik ook Engels geven in elke klas.
Normaal zou ik nu maandag beginnen met het programma maar tevergeefs zal dit niet lukken want ik zal waarschijnlijk maandag nog een leerkracht moeten vervangen.
In Kameroen veranderd er zeer veel, dus veel voorbereiden zit er niet altijd in.
• Onwaarschijnlijk maar waar: Er zitten al kindjes van 3 jaar in het 1ste leerjaar. (maar ze doen daar eigenlijk niets, want ze zijn echt veel te klein)
Er zitten in het 6 de leerjaar kinderen met een leeftijd van 18 jaar. Maar in Kameroen mag je ook normaal maar 2 keer blijven zitten, hoe in godsnaam kan er dan iemand van 18 jaar nog in de lagere school zitten? ? Wel heel simpel, ze vervalsen eigenlijk gewoon je leeftijd. (héhé was wel even lachen toen ik dit hoorde)
• Straffen en belonen? In mijn school slaan ze eigenlijk wel redelijk veel, ik heb het dan eigenlijk meer over de directeur die les geeft in het 6 de leerjaar. Het is eigenlijk wel erg om te zien, maar hier vindt iedereen het een gewoonte. Ze lachen er zelfs mee. Maar wat ik eigenlijk het ergste vindt is dat de directeur soms (meestal eigenlijk) iemand slaat als een kind een fout antwoord geeft.
Maar ze slaan eigenlijk uit teken van onmacht, omdat ze geen andere oplossing zien om orde te krijgen in de klas. (maar soms is dit wel begrijpelijk want als je als enige 100 leerlingen onder controle moet krijgen, het is wel een grote opgave)
Hoe doe ik het? Ik heb een manier gevonden om de leerlingen te motiveren= door beloningen. Elke keer als de leerlingen goed doorwerken en goed meewerken, gaan we naar buiten en spelen we een spel (voor 10 minuten). En het werkt soms echt wel, soms helemaal niet, het hangt van dag tot dag af. Als het werkt dan moedigen ze elkaar aan om snel en correct te werken zodat ze kunnen spelen. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen: kinderen die letterlijk slapen, maar die laat ik dan gewoon in de klas en die spelen niet mee.
Ik heb de kinderen het spel Blub Blub geleerd, dit was wel een hele opgave want ze zijn het niet gewoon om bijvoorbeeld een mooie kring te maken en dan nog eens te blijven zitten. Of gewoonweg 2 rijen maken is ook al zeer moeilijk. Maar ik ben fier op mezelf want gisteren is het eindelijk eens goed gelukt.
Dit is eigenlijk ook een doel van mij geworden dat de leerkrachten de leerlingen ook meer belonen en niet alleen straffen.
• Mijn programma voor de komende weken = wiskunde geven van het 1ste tot 4de leerjaar. Sport geven in elke klas, wel maar 30 minuten maar het is toch al een hele prestatie want normaal hebben ze geen sport in de week. Waarom doen de leerkrachten dit niet? Omdat de kinderen geen kledij hebben zeggen ze. (maar dit vindt ik maar een stomme reden om geen sport te geven, want dan zouden ze helemaal geen les meer moeten geven want sommige kinderen hebben ook geen schriftje of potlood en kunnen dus niets opschrijven.)
En ten derde ga ik ook Engels geven in elke klas.
Normaal zou ik nu maandag beginnen met het programma maar tevergeefs zal dit niet lukken want ik zal waarschijnlijk maandag nog een leerkracht moeten vervangen.
In Kameroen veranderd er zeer veel, dus veel voorbereiden zit er niet altijd in.
• Onwaarschijnlijk maar waar: Er zitten al kindjes van 3 jaar in het 1ste leerjaar. (maar ze doen daar eigenlijk niets, want ze zijn echt veel te klein)
Er zitten in het 6 de leerjaar kinderen met een leeftijd van 18 jaar. Maar in Kameroen mag je ook normaal maar 2 keer blijven zitten, hoe in godsnaam kan er dan iemand van 18 jaar nog in de lagere school zitten? ? Wel heel simpel, ze vervalsen eigenlijk gewoon je leeftijd. (héhé was wel even lachen toen ik dit hoorde)
• Straffen en belonen? In mijn school slaan ze eigenlijk wel redelijk veel, ik heb het dan eigenlijk meer over de directeur die les geeft in het 6 de leerjaar. Het is eigenlijk wel erg om te zien, maar hier vindt iedereen het een gewoonte. Ze lachen er zelfs mee. Maar wat ik eigenlijk het ergste vindt is dat de directeur soms (meestal eigenlijk) iemand slaat als een kind een fout antwoord geeft.
Maar ze slaan eigenlijk uit teken van onmacht, omdat ze geen andere oplossing zien om orde te krijgen in de klas. (maar soms is dit wel begrijpelijk want als je als enige 100 leerlingen onder controle moet krijgen, het is wel een grote opgave)
Hoe doe ik het? Ik heb een manier gevonden om de leerlingen te motiveren= door beloningen. Elke keer als de leerlingen goed doorwerken en goed meewerken, gaan we naar buiten en spelen we een spel (voor 10 minuten). En het werkt soms echt wel, soms helemaal niet, het hangt van dag tot dag af. Als het werkt dan moedigen ze elkaar aan om snel en correct te werken zodat ze kunnen spelen. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen: kinderen die letterlijk slapen, maar die laat ik dan gewoon in de klas en die spelen niet mee.
Ik heb de kinderen het spel Blub Blub geleerd, dit was wel een hele opgave want ze zijn het niet gewoon om bijvoorbeeld een mooie kring te maken en dan nog eens te blijven zitten. Of gewoonweg 2 rijen maken is ook al zeer moeilijk. Maar ik ben fier op mezelf want gisteren is het eindelijk eens goed gelukt.
Dit is eigenlijk ook een doel van mij geworden dat de leerkrachten de leerlingen ook meer belonen en niet alleen straffen.
Met de trein Reizen in Kameroen
Het is echt hel, als je met de trein reist. Allé het hangt er vanaf in welke klasse je zit en naar waar je wilt reizen. Maar ik en Wannes waren steeds te laat voor in 1ste klasse te zitten dus dan moesten we steeds in 2 de klasse zitten. Het grappige is dat je zelfs halve plaatsen kan kopen, maar je hebt wel pech als dat juist de stoel naast jou is want m.a.w. dan heb jij ook een halve plaats. (zoals Sander)
Het is echt nog erger dan een vliegtuig. De mensen zitten echt op elkaar en dat voor ongeveer 16 uur (van Yaoundé naar Ngaoundere), het hangt er vanaf hoeveel retard je trein heeft. De heenreis hadden we 4 uur vertraging en de terugreis maar 2 uur. Maar je hebt mensen die er veel langer over doen… je moet echt geluk hebben.
Als je in Kameroen wilt reizen doe je er toch altijd wel een tijdje over om van de ene plaats naar de andere plaats te geraken. Maar het positieve is dat de mensen heel sociaal, vriendelijk en open zijn. Dus je verveelt je nooit.
Het is echt nog erger dan een vliegtuig. De mensen zitten echt op elkaar en dat voor ongeveer 16 uur (van Yaoundé naar Ngaoundere), het hangt er vanaf hoeveel retard je trein heeft. De heenreis hadden we 4 uur vertraging en de terugreis maar 2 uur. Maar je hebt mensen die er veel langer over doen… je moet echt geluk hebben.
Als je in Kameroen wilt reizen doe je er toch altijd wel een tijdje over om van de ene plaats naar de andere plaats te geraken. Maar het positieve is dat de mensen heel sociaal, vriendelijk en open zijn. Dus je verveelt je nooit.
Ziek zijn in Kameroen
• Een thermometer moet je steeds bij de hand hebben.
Chance dat ik steeds mijn thermometer mee heb. Er hebben er al een paar van gebruik gemaakt.
Als er iemand ziek valt in Kameroen dan is het altijd hopen dat het niet te erg is want er sterven echt zeer veel mensen hier. Net voor ik vertrok naar Yaounde is de zus van Irene ook gestorven. Ik was er toch wel even van aangedaan omdat de kinderen vaak bij ons kwamen logeren in de weekends zodat ze bij hun mama konden zijn die in de kliniek lag. Nu zijn de kinderen verhuisd naar Foumban en verblijven bij een andere familie omdat hun papa ook al is gestorven. Er sterft echt wel elke week iemand van de familie of vrienden.
Chance dat ik steeds mijn thermometer mee heb. Er hebben er al een paar van gebruik gemaakt.
Als er iemand ziek valt in Kameroen dan is het altijd hopen dat het niet te erg is want er sterven echt zeer veel mensen hier. Net voor ik vertrok naar Yaounde is de zus van Irene ook gestorven. Ik was er toch wel even van aangedaan omdat de kinderen vaak bij ons kwamen logeren in de weekends zodat ze bij hun mama konden zijn die in de kliniek lag. Nu zijn de kinderen verhuisd naar Foumban en verblijven bij een andere familie omdat hun papa ook al is gestorven. Er sterft echt wel elke week iemand van de familie of vrienden.
Yaounde ( 24 – 27 maart)
Ik heb Yaounde bezocht samen met Inge (Nederlands meisje ) en Cedric ( Kameroense Jongen die in Yaounde geboren is en in Baigom verblijft.)
Het was terug eens terechtkomen in wat comfort. Want in het hotel was er warm water, douche en een wc. (ZALIiiiggg!!!) Ook gingen we elke avond gaan eten bij de mama van Cedric en ik heb daar super lekker gegeten en niet altijd couscous, arachidesaus enzo… oefz .
Wat gedaan in Yaounde:
• Een super grote lac bezocht
• De zoo bezocht: ik vond dit eigenlijk niet zo leuk want dieren in een kooi dat veel te klein is, is niet leuk om te zien.
• Uitgaan: na een maand terug nog eens uitgaan, was wel even bizar. Het is wel grappig, en inderdaad zwarten hebben meer gevoel voor ritme maar toch vond ik hun dansstijl wel af en toe bizar. Als blank meisje was het wel moeilijk om daar echt te dansen want alle jongens wilden gewoon met mij en Inge dansen. Dansen in Afrika= echt lichaam tegen lichaam. Maar ik en Inge liepen eigenlijk altijd letterlijk weg omdat wij dit niet gewoon zijn en in onze cultuur dans je niet zomaar met iedereen dat je tegenkomt.
( Reactie van Sirel( = Kameroener) : waarom lopen jullie nu weg?
Antwoord van mij: Als je dat in België doet, gegarandeerd dat je met een blauw oog thuiskomt.
I LIKE THE MUSIC from Afrique . (Kirikou est Petit comme ça , mais il est fort. ) Als je de muziek hoort word je vanzelf vrolijk.
• We zijn ook eens gaan zwemmen, daar keek ik al de hele tijd naar uit. EINDELIJK een zwembad in zo een warm land. Ik heb toen ook 2 levens gered op misschien 3 uur :-s. De meeste Kameroeners kunnen dus niet zwemmen. Het valt ook zeer hard op dat de ene kant van het zwembad helemaal leeg is(= het diepe gedeelte) en de andere kant helemaal vol staat (= ondiepe gedeelte). Toch zijn er wel een paar die kunnen zwemmen maar ook niet echt heel goed. Je hebt dus een paar Kameroeners die een duik maken en zich dan laten drijven tot het aan de boor maar uiteraard sommige Kameroeners drijven juist niet ver genoeg oorzaak = paniek en verdrinken.
• Markt in Yaoundé = geen aanrader , je kan niet gerust kijken naar de dingen want je wordt overal nageroepen, soms vastgenomen en in ons geval werden we achtervolgd door een zatlap. Ik denk dat we na een halfuur al weg zijn gegaan van de markt gewoon omdat het daar te druk was.
• ACROPOLIS boulangerie: We konden onze ogen niet geloven, het was gewoon zo modern en het zag er zoooo lekker uit en ER WAS PIZZA!!!!!. Toen we in Yaounde verbleven hadden we ook een heel ander beeld van Kameroen want ze hebben er ook supermarchés zoals bij ons. We zijn zelfs een Adidas winkel tegen gekomen. Echt ongelofelijk.
Het was terug eens terechtkomen in wat comfort. Want in het hotel was er warm water, douche en een wc. (ZALIiiiggg!!!) Ook gingen we elke avond gaan eten bij de mama van Cedric en ik heb daar super lekker gegeten en niet altijd couscous, arachidesaus enzo… oefz .
Wat gedaan in Yaounde:
• Een super grote lac bezocht
• De zoo bezocht: ik vond dit eigenlijk niet zo leuk want dieren in een kooi dat veel te klein is, is niet leuk om te zien.
• Uitgaan: na een maand terug nog eens uitgaan, was wel even bizar. Het is wel grappig, en inderdaad zwarten hebben meer gevoel voor ritme maar toch vond ik hun dansstijl wel af en toe bizar. Als blank meisje was het wel moeilijk om daar echt te dansen want alle jongens wilden gewoon met mij en Inge dansen. Dansen in Afrika= echt lichaam tegen lichaam. Maar ik en Inge liepen eigenlijk altijd letterlijk weg omdat wij dit niet gewoon zijn en in onze cultuur dans je niet zomaar met iedereen dat je tegenkomt.
( Reactie van Sirel( = Kameroener) : waarom lopen jullie nu weg?
Antwoord van mij: Als je dat in België doet, gegarandeerd dat je met een blauw oog thuiskomt.
I LIKE THE MUSIC from Afrique . (Kirikou est Petit comme ça , mais il est fort. ) Als je de muziek hoort word je vanzelf vrolijk.
• We zijn ook eens gaan zwemmen, daar keek ik al de hele tijd naar uit. EINDELIJK een zwembad in zo een warm land. Ik heb toen ook 2 levens gered op misschien 3 uur :-s. De meeste Kameroeners kunnen dus niet zwemmen. Het valt ook zeer hard op dat de ene kant van het zwembad helemaal leeg is(= het diepe gedeelte) en de andere kant helemaal vol staat (= ondiepe gedeelte). Toch zijn er wel een paar die kunnen zwemmen maar ook niet echt heel goed. Je hebt dus een paar Kameroeners die een duik maken en zich dan laten drijven tot het aan de boor maar uiteraard sommige Kameroeners drijven juist niet ver genoeg oorzaak = paniek en verdrinken.
• Markt in Yaoundé = geen aanrader , je kan niet gerust kijken naar de dingen want je wordt overal nageroepen, soms vastgenomen en in ons geval werden we achtervolgd door een zatlap. Ik denk dat we na een halfuur al weg zijn gegaan van de markt gewoon omdat het daar te druk was.
• ACROPOLIS boulangerie: We konden onze ogen niet geloven, het was gewoon zo modern en het zag er zoooo lekker uit en ER WAS PIZZA!!!!!. Toen we in Yaounde verbleven hadden we ook een heel ander beeld van Kameroen want ze hebben er ook supermarchés zoals bij ons. We zijn zelfs een Adidas winkel tegen gekomen. Echt ongelofelijk.
zaterdag 9 april 2011
20 maart 11
Dit weekend ben ik naar Dschang gegaan. Ik ben daar blijven slapen bij Jules met Inge en Wannes.
Mijn mond viel echt open van verbazing toen ik het huis zag van Jules. EEN ECHTE WC EN EEN ECHTE DOUCHE (met een boiler dan nogwel) !!! EEN ECHTE KEUKEN!!! Een afwasbak en een gasvuurtje. Dit zijn we niet meer gewoon. En het was even weer een schok. Het huis was wel klein maar echt zeer mooi. Maar het was te mooi om waar te zijn. De douche werkte maar het was wel koud water (maar toch wooow een douche :p), de afwasbak : de kraan werkte niet en bij de echte wc werkte de sjasch (weet niet hoe je dit moet schrijven) niet. Maar toch was ik even in de zevende hemel terechtgekomen. Na 3 weken nog eens een echte wc en douche gebruiken.
We zijn dit weekend naar een waterval gaan kijken. Het was echt mooi om te zien. De waterval noemt mama ... omdat er ooit eens een Italiaanse vrouw is langsgekomen. Deze vrouw kon niet zwanger geraken maar doordat ze zich heeft gewassen met het water van die waterval ,was ze plots zwanger geraakt van een tweeling. Daarom is deze waterval een heilige plaats en wordt deze ook vernoemd naar mama …
Ook zijn we naar een thee plantages gaan kijken en de universiteit.
De universiteit was een heel andere wereld dan Afrika. Ik kon het niet vatten dat dit bestond in Kameroen. Het was echt net zoals de campussen van in Amerika. Een super groot domein, met echte huizen en dakpannen, er was een zwembad, je kon er picknicken op de bewerkte grasvelden , er waren vele bloemenperken, sportvelden,… Een heel andere wereld dus dan dat ik al in 3 weken gezien heb. Er komen zeer veel studenten van over heel Afrika hier naartoe om te studeren. Het is ook totaal niet duur om daar studeren. Daar zou ik ook wel willen studeren
Nog een weetje:
• Ik ga hier leren koken in Kameroen.
Mijn mond viel echt open van verbazing toen ik het huis zag van Jules. EEN ECHTE WC EN EEN ECHTE DOUCHE (met een boiler dan nogwel) !!! EEN ECHTE KEUKEN!!! Een afwasbak en een gasvuurtje. Dit zijn we niet meer gewoon. En het was even weer een schok. Het huis was wel klein maar echt zeer mooi. Maar het was te mooi om waar te zijn. De douche werkte maar het was wel koud water (maar toch wooow een douche :p), de afwasbak : de kraan werkte niet en bij de echte wc werkte de sjasch (weet niet hoe je dit moet schrijven) niet. Maar toch was ik even in de zevende hemel terechtgekomen. Na 3 weken nog eens een echte wc en douche gebruiken.
We zijn dit weekend naar een waterval gaan kijken. Het was echt mooi om te zien. De waterval noemt mama ... omdat er ooit eens een Italiaanse vrouw is langsgekomen. Deze vrouw kon niet zwanger geraken maar doordat ze zich heeft gewassen met het water van die waterval ,was ze plots zwanger geraakt van een tweeling. Daarom is deze waterval een heilige plaats en wordt deze ook vernoemd naar mama …
Ook zijn we naar een thee plantages gaan kijken en de universiteit.
De universiteit was een heel andere wereld dan Afrika. Ik kon het niet vatten dat dit bestond in Kameroen. Het was echt net zoals de campussen van in Amerika. Een super groot domein, met echte huizen en dakpannen, er was een zwembad, je kon er picknicken op de bewerkte grasvelden , er waren vele bloemenperken, sportvelden,… Een heel andere wereld dus dan dat ik al in 3 weken gezien heb. Er komen zeer veel studenten van over heel Afrika hier naartoe om te studeren. Het is ook totaal niet duur om daar studeren. Daar zou ik ook wel willen studeren
Nog een weetje:
• Ik ga hier leren koken in Kameroen.
maandag 4 april 2011
17 maart 11
Deze maandag ben ik gaan observeren in CEBEC. Ik heb eigenlijk niet echt iets gezien die dag. En dinsdag en woensdag was het gewoon examens van alle vakken. De donderdag en vrijdag verbeterden de leerkrachten klassikaal de examens. Vrijdag was er ook een praktijk dag , dan mochten de leerlingen kiezen tussen een veegborstel maken, een houten stoeltje, of koken.
Hoe wordt een veegborstel gemaakt? Ze nemen de hoofdnerf van palmboombladeren en dit laten ze dan drogen.
Het koken ging zeer goed, (ze kunnen waarschijnlijk zelf beter koken dan mij). Kun je je voorstellen dat kinderen van 8à 9 jaar al achter het kookfornuis staan? De kinderen zijn hier echt zeer zelfstandig. Ze helpen ook constant mee in het huishouden. Bij ons worden de kinderen misschien iets te veel betuttelt.
De kinderen maken ook houten stoeltjes, ik zal hiervan een foto trekken. Maar ook dit is onvoorstelbaar dat ze dit al kunnen. Ik zou toch eerst even moeten nadenken hoe ik daaraan moet beginnen.
Weetjes die ik nog toevoeg:
• Kinderen in Kameroen zijn zelfstandiger dan in België
• Wat me ook opvalt is dat emoties hier niet echt getoond worden. Bijvoorbeeld op een begrafenis zie je nooit iemand wenen of als ik bijvoorbeeld weende toen ik ziek werd, vonden ze dit echt raar.
Ze zeiden echt letterlijk “jij bent zeker de jongste thuis?”
Charlotte: “nee, waarom?”
Zij: “ Hoe reageert je broertje hier dan op?”
• De Kameroeners zijn het gewoon om zeer vroeg op te staan , ze staan op als het licht wordt en gaan slapen als het donker wordt. Bij mij in het gezin staan ze op om 4.30 , dan wordt de was gedaan , de vloer gekuist, gegeten, de afwas gedaan, alles rondom het huis wordt geveegd, echt alles wordt ’s morgens gedaan.
• School begint hier om 7.30 ’s morgens.
• Hoe verlopen de examens: de leerkracht schrijft alle oefeningen, opgaven op het bord en de leerlingen schrijven het over en lossen het op. Het duurt echt enorm lang en is enorm saai. Ik denk dat de kinderen van het 6de leerjaar het zeer moeilijk hadden omdat ze van 7.30 uur doorgaan tot 13.30 uur.
Hoe wordt een veegborstel gemaakt? Ze nemen de hoofdnerf van palmboombladeren en dit laten ze dan drogen.
Het koken ging zeer goed, (ze kunnen waarschijnlijk zelf beter koken dan mij). Kun je je voorstellen dat kinderen van 8à 9 jaar al achter het kookfornuis staan? De kinderen zijn hier echt zeer zelfstandig. Ze helpen ook constant mee in het huishouden. Bij ons worden de kinderen misschien iets te veel betuttelt.
De kinderen maken ook houten stoeltjes, ik zal hiervan een foto trekken. Maar ook dit is onvoorstelbaar dat ze dit al kunnen. Ik zou toch eerst even moeten nadenken hoe ik daaraan moet beginnen.
Weetjes die ik nog toevoeg:
• Kinderen in Kameroen zijn zelfstandiger dan in België
• Wat me ook opvalt is dat emoties hier niet echt getoond worden. Bijvoorbeeld op een begrafenis zie je nooit iemand wenen of als ik bijvoorbeeld weende toen ik ziek werd, vonden ze dit echt raar.
Ze zeiden echt letterlijk “jij bent zeker de jongste thuis?”
Charlotte: “nee, waarom?”
Zij: “ Hoe reageert je broertje hier dan op?”
• De Kameroeners zijn het gewoon om zeer vroeg op te staan , ze staan op als het licht wordt en gaan slapen als het donker wordt. Bij mij in het gezin staan ze op om 4.30 , dan wordt de was gedaan , de vloer gekuist, gegeten, de afwas gedaan, alles rondom het huis wordt geveegd, echt alles wordt ’s morgens gedaan.
• School begint hier om 7.30 ’s morgens.
• Hoe verlopen de examens: de leerkracht schrijft alle oefeningen, opgaven op het bord en de leerlingen schrijven het over en lossen het op. Het duurt echt enorm lang en is enorm saai. Ik denk dat de kinderen van het 6de leerjaar het zeer moeilijk hadden omdat ze van 7.30 uur doorgaan tot 13.30 uur.
Abonneren op:
Posts (Atom)